Joseph Cain
0 
1627
109
Welkom terug bij de prestaties van AutoGuide tijdens de Mazda Adventure Rally. We voegen ons weer bij team Eunos Cosmo (Sami en Mike) na hun eerste volledige dag rijden. Na eerst aangekomen te zijn bij checkpoint één, waar staan ze nu?
Hoewel we trots waren op onze resultaten in het eerste deel, trokken we (de auto en onszelf) op om de weg op te gaan en uitdaging nummer twee van de dag te overwinnen. De uitdaging bestaat erin dat we de wegen tussen Buena Vista en Ridgeway raken en het grootste hoogteverschil op onze route vinden.
Dankzij de slimme planning gisteravond (wat ons een enorm voordeel gaf ten opzichte van de andere teams in de eerste etappe van de rally) vertrokken we richting de (nu droge) skiheuvels van het gebied.
Maar ongeveer 15 minuten gingen voorbij en er was iets helemaal mis. We leken niet de goede kant op te gaan. We leken zelfs bergafwaarts te gaan en weg van de grote bergen. Er ontstond paniek. We kwamen tot de conclusie dat we de verkeerde kant op moesten zijn gegaan, en inderdaad was onze geplande uitgangspositie iets anders dan in werkelijkheid. Zoals in, begonnen we aan de verkeerde kant van de weg (en links had recht moeten zijn, enzovoort). We verdubbelden terug en maakten een mentale opmerking dat we ongeveer 30 minuten verspild hadden.
Zoals vermeld in onze laatste update, hadden we twee routes gepland. De ene zou ons de sectie iets onder de toegewezen tijd laten beëindigen, terwijl de andere langer zou duren dan de toegestane tijd, maar zou ons mogelijk extra punten opleveren. Vanwege onze fout zouden we moeten kiezen voor onze eerste en veiligere optie, waarbij we onze foutmarge binnen de eerste paar momenten van de sectie gebruiken.
KLIK HIER OM MIKE EN SAMI (TEAM 52) IN REAL TIME TE VOLGEN
Mike gebruikte dezelfde strategie als de vorige keer en zette zijn voet neer tijdens de bochten en opritten. Ik weet niet zeker of hij ons echt in de competitie wilde houden, of dat hij me wilde zien overgeven. "We zullen onze verloren tijd in de hoeken goedmaken," herinnerde hij me, een slogan die ik letterlijk beu word om te horen.
Gelukkig zaten we niet vast in het verkeer en vonden we onze geplande route naar ons hooggelegen punt. De weg die we hebben gekozen, genaamd Old Monarch Road, is een lokale, niet-onderhouden weg die heel dicht bij de skiheuvels lag. Vandaag was het echter allemaal glad grind en we sloegen hard en snel om de top van de pas te bereiken. Op een hoogte van 11.375 voet bereikten we het, maakten een foto van onze bezienswaardigheid en gingen verder om ons laagste punt te vinden.
Al vechtend tegen de klok, gingen we naar een stad genaamd Montrose, die ongeveer een hoogte heeft van ongeveer 5.000 ft. Volgens ons horloge en onze aantekeningen van gisteren hadden we de tijd herwonnen, waarschijnlijk als gevolg van het bereiken van de top van de Old Monarch Pass zo snel. Het drong tot ons door dat we de kans hadden om de sectie zonder tijdstraf af te sluiten!
Maar toen we opgetogen waren om onze vechtkans te realiseren, bewezen de verzamelingsgoden hun kracht. Net als eerder op de dag stonden bouw- en wegafsluitingen ons succes in de weg. Maar deze keer kregen we geen omweg, maar een stop van een half uur terwijl de bouw op de weg volgde. Mike en ik konden niet geloven wat we zagen. Onze podiumfinish verdween voor onze ogen. Hoewel we dachten dat andere concurrenten waarschijnlijk dezelfde vertragingen zouden zien, zou onze vertraging van dertig minuten aan het begin van deze sectie ons voordeel van de eerste sectie mogelijk kunnen opheffen.
We voltooiden de achterstand met iets minder dan 20 minuten, een vertraging waardoor we 20 punten zouden verliezen. Au! Gelukkig hoorden de organisatoren van de Mazda Rally ons pleidooi voor genade met betrekking tot de vertragingen bij de bouw en zeiden dat ze zouden overwegen om de regels voor iedereen te wijzigen.
Het laatste deel leek het gemakkelijkst en vereiste vanaf ons einde de minste planning. We kregen de keuze uit vier vooraf geplande routes en zouden de bewegwijzering van de lokale boerderijen moeten fotograferen. Twee routes werden als gemakkelijk beschouwd, met een geschatte tijd van voltooiing in ongeveer een uur. De andere twee routes werden als behoorlijk uitdagend beschouwd en iets om te vergeten als het weer niet goed was.
Mike en ik waren het erover eens dat de gemakkelijke routes uitgesloten zouden zijn, aangezien ze vrijwel de plaatselijke snelweg volgden en dat ze waarschijnlijk niet de ideale locatie zouden zijn voor een ranch. We besloten de tweede meest intimiderende weg te nemen, in de veronderstelling dat cowboys zich zouden willen vestigen op een weg die 'Last Dollar Road' heet. Het klonk destijds als een goed idee!
Natuurlijk vonden we onze eerste set boerderijen, maar dat was niet het verhaal in deze sectie. Het was het absoluut ruige en meedogenloze terrein dat we moesten veroveren om bij ons laatste controlepunt in Telluride, Colorado te komen. Dit waren wegen die de meeste cross-overs zouden hebben, en onervaren bestuurders trilden van angst. Ruts een voet diep, en rotsen zo groot als mijn hoofd bezaaid de weg waarop we reisden, en we moesten de weg direct voor het voertuig goed in de gaten houden.
De route ging verder naar de hemel en doorkruiste verschillende kreken. Niet breder dan onze CX-9, de drive liet me vocaal protesteren tegen de mogelijkheid dat de auto zelfs de reis zou voltooien, maar Mike wilde het naar voren. We moesten zelfs de kleine weg delen met passerende locals in hun ruige, gemodificeerde 4x4's. De blik op de gezichten van de andere coureurs als onze voorraad en relatief eenvoudige CX-9 die over ruwe wegen navigeerde, was van onschatbare waarde.
We bereikten onze bestemming voor veel van onze concurrenten en namen foto's van vijf ranches, die elk 15 punten opleverden. Mike en ik hadden vertrouwen in onze kansen, maar uit de ranglijst bleek dat we aan het eind van de eerste dag net derde waren. Onze haastige route in het tweede deel van de rally bleek minder vruchtbaar en een van onze foto's van de ranches was niet duidelijk genoeg om ons punten te bezorgen. Hoewel de derde plaats genoeg is om $ 1.000 te verdienen voor ons goede doel (Camp Sunshine), was het gewoon niet wat we in gedachten hadden.
Na een vermoeiende dag gooide Mike het papierwerk en de kaarten voor de vier uitdagingen van vandaag, die moeilijker zullen zijn, maar meer punten zullen opleveren dan de reis van vandaag.
Bedankt dat je ons tot nu toe hebt gevolgd, we voelen de positiviteit van onze AutoGuide-lezers en we zijn vastbesloten jullie niet in de steek te laten! Blijf tweeten op www.twitter.com/mikeschlee en www.twitter.com/sami_ha en vergeet niet om onze voortgang te volgen op onze belangrijkste AutoGuide.com twitterpagina, facebookpagina en Vine-account!