Joseph Cain
0 
2701
205
Welkom bij de nieuwste aflevering van onze wekelijkse serie: TGIF [R-S], waar Features Editor Sami Haj-Assaad de eigendomservaring van de Scion FR-S beschrijft. Als je de nieuwste artikelen niet hebt gezien, bekijk dan het hele archief ervan.
Het is moeilijk te geloven, maar de Scion FR-S is geïnspireerd op een Toyota Corolla. Gek toch? Hoe deelt een 2700 lb, 200 pk sportwagen met achterwielaandrijving alles met een saaie econobox?
De eerlijke waarheid is dat dit niet het geval is. Nu toch niet. Om de werkelijke relatie te vinden, moet je terugkijken tussen de jaren 1983 en 1987. Dan zou je vinden wat gemakkelijk de coolste Corolla ooit is gemaakt.
De 112 pk sterke Corolla GT-S is een cultklassieker. Vaak genoemd door zijn chassiscode (AE86), is de auto puur in zijn missie, namelijk het bieden van een gemakkelijk en leuk rijdende coupé. Dit alles wordt bereikt door een laag gewicht en gericht vermogen op de achterwielen. Klinkt bekend? Om het nog spannender te maken, had de AE86 dunne 14-inch banden die altijd aan de rand van de tractie stonden.
De cultstatus van de auto werd vervolgens verankerd in de populaire cultuur in 1995, toen hij de ster werd van een stripverhaal en anime-tekenfilm genaamd Initial D. Stijlvol op en neer glijdende berglandschappen, hielp het een nieuw tijdperk van autoliefhebbers in te luiden. Plots maakten kinderen zich geen zorgen meer over kracht, technologie en turbo's, ze wilden gewoon weten: drijft het zoals de 86?
De AE86 is vandaag de dag nog steeds een cultauto (misschien meer dan ooit) en trekt dezelfde enthousiaste menigte aan als toen hij nieuw was. Om deze inspiratie voor mijn FR-S verder te verkennen, ontmoette ik een lokale 86-verzamelaar, die een groot deel van het AE86-onroerend goed bezit.
Kenneth Greenly en zijn vriendin Lydia bezitten niet één, niet twee, maar vier AE86's. Twee ervan worden beschouwd als dagelijkse chauffeurs en zijn goed lopende en redelijk comfortabele SR5-modellen uitgerust met automatische transmissies. Een van de twee is opgemaakt in een 'panda'-kleurstelling, vergelijkbaar met die in de Initial D-tekenfilms en strips. Lydia's SR5 is volledig roze geverfd. Ja, roze!
Maar Ken's trots en vreugde is een auto die hij 'The Beast' noemt, die een heleboel mods bevat en klinkt als een monster. Hij gaf me een ritje om het blok en het was een absolute rel.
Het zette me aan het denken: zoiets heette vroeger een Corolla? Wat is er gebeurd? Dit ding is mijlenver verwijderd van wat tegenwoordig als Corolla wordt verkocht. Het is laag en wendbaar, niet traag en saai. Het bracht een grote grijns op mijn gezicht, iets waar geen moderne Corolla toe in staat is.
In het kader van de FR-S valt de appel niet te ver van de boom. Vanaf het moment dat ik met de Scion reed, had ik het gevoel dat ik degene was die hem bestuurde. Hij voelt analoog aan, een echte opvolger van de AE86.
Ken heeft nog twee andere bijzondere auto's op zijn oprit staan. Een groene AE86 coupé, die hij reserveert voor circuitdagen en iets moderners… en herkenbaarder.
Twee volledig gesmolten banden op de achterbank van Ken's green 86 zijn het bewijs dat hij het naar zijn zin heeft met de auto. De AE86 heeft zeker een uniek talent voor het doden van achterbanden. Driftlegende, Keiichi Tsuchiya reed een AE86 en had een unieke rijstijl binnen de Japanse Fuji Freshman-raceserie, waarbij drift werd gebruikt als een niet-traditionele pass-methode in de middelste hoek. Ken channelde duidelijk zijn innerlijke Keiichi Tsuchia op zijn laatste circuitdag.
Vier AE86's zijn echter niet genoeg voor Ken. Hij bezit ook nog een laatste speeltje. Aan het einde van zijn oprit staat een gloednieuwe FR-S. Uitgevoerd in het "Whiteout" -kleurenschema, is Ken's FR-S de nieuwste toevoeging aan zijn ranch van 86's.
Met vier ouderwetse, draaiende en schone AE86's, met twee ervan klaar om de baan op te gaan, waarom nog een ritje maken??
Het is niet eenvoudig om vier auto's van 25 jaar oud te houden, zegt hij. De FR-S geeft hem een echte dagelijkse bestuurder die nog steeds past bij zijn autovoorkeuren. Het is net als de AE86, vertelt hij me, maar in sommige opzichten zelfs nog beter.
'Het lijkt bijna op de jaren 86, maar lager, sneller en moderner', zegt hij. "Het is ook comfortabeler dan mijn twee projecten ... en heeft hopelijk niet zoveel aandacht nodig."
Noch de FR-S, noch zijn voorganger gaan over hoge snelheden of de nieuwste technologie. Of het nu 25 jaar oud is of een paar maanden geleden is gemaakt, dit is iets dat ik heb leren waarderen en iets dat Ken het meest duidelijk heeft gedurende vele jaren. Het is het enthousiasme voor autorijden dat deze twee auto's met elkaar verbindt en dat heeft me naar Ken's oprit gebracht om het zelf te ervaren.