Car Traction Control uitgelegd

Dus wat is tractiecontrole precies?

Kortom, tractiecontrole is een systeem dat in het ontwerp van een auto is geïnstalleerd om hen in staat te stellen tractie of wrijving te vormen op elk wegdek - met name wegoppervlakken die zo glad zijn dat er minimale natuurlijke wrijving ontstaat tussen de banden van de auto en de weg zelf.

Wegen met een lage wrijving kunnen worden verergerd door weers- en omgevingsomstandigheden zoals ijs, regen, sneeuw of grind - waardoor de banden waarschijnlijk gaan slippen als ze erop rijden. Als een auto op de weg slipt, wordt het voor een auto moeilijk tot onmogelijk om te accelereren vanwege het gebrek aan grip op de weg. Dit is wanneer tractiecontrole in het spel komt. De auto activeert het tractiecontrolesysteem wanneer het merkt dat de wielen het oppervlak niet vastgrijpen. Het systeem maakt het eenvoudig voor de wielen om de weg te grijpen door gebruik te maken van alle beschikbare wrijving. Om deze reden kunnen auto's met of zonder tractiecontrole niet wegrijden als er absoluut geen wrijving op een oppervlak is. Dit kan het geval zijn als de auto op ijs staat.

Dus wanneer moet ik tractiecontrole gebruiken?

Aangezien tractiecontrole een systeem is dat is geïnstalleerd zodat auto's veilig kunnen accelereren en wegrijden in alle weersomstandigheden die de wrijving op wegen verminderen, is het een goed idee om de systemen te activeren wanneer het wegdek bedekt is met regen, ijs of sneeuw. Bovendien, als het wegdek los, hobbelig of ongelijk is, is het een goede veiligheidsmaatregel om ook op dit punt de tractiecontrole van een auto te activeren - vooral als u zich op een weg bevindt die heel wat onderhoud nodig heeft.

In termen van praktische voorbeelden moeten auto's met tractiecontrole nadenken over activering in de volgende situaties:

• Versnellen bij groen licht wanneer de wegen ijzig zijn en het verkeer druk is en zich achter u opbouwt
• Snelheid verhogen bij het beklimmen van een heuvel en het wegdek is losgeraakt en op sommige plaatsen bedekt met grind.
• Bij het rijden door een klein sneeuwbrijgebied op een weg die de voertuigen en de auto's eromheen heeft doen vertragen

Maar hoe werkt tractiecontrole?

Degenen die bekend zijn met de antiblokkeersystemen die vaak in auto's worden geïnstalleerd, zullen veel overeenkomsten tussen dat systeem en de tractiecontrole opmerken. Sommigen beschouwen zelfs tractiecontrole als een aanvulling op antiblokkeerremsystemen, of kortweg ABS.

Tractiecontrole en ABS hebben een aantal van dezelfde componenten. Zij zijn:

• Sensoren die de snelheid van de wielen en de rotatiesnelheid oppikken en bewaken. Deze kunnen zich alleen op de voorste set wielen bevinden of alle vier.
• De hydraulische modulator die met de remmen werkt
• De centrale elektronische hub die de besturingseenheid is. Het is deze eenheid die de gegevens van de sensoren op de wielen ontvangt en vervolgens de modulator vertelt om de remmen te pompen.

Zowel het ABS als de tractiecontrolesystemen werken tegelijkertijd vanaf de elektronische hub of de elektronische centrale eenheid of ECU. Bovendien werkt de hydraulische modulator ook voor beide systemen vanaf deze hub. Sommigen zeggen dat hoewel ze verschillende eindfuncties hebben, het ABS en de tractiecontrole zo nauw op elkaar zijn afgestemd dat ze soms als hetzelfde systeem kunnen worden gezien, aangezien ze allebei vanaf de ECU worden bestuurd.

Het is de ECU die constant de wielen van uw auto controleert en of uw wielen allemaal met dezelfde snelheid ronddraaien of dat de ene sneller of langzamer is dan de andere. Als de ECU dit wel merkt, kan dit een teken zijn dat een van uw wielen de broodnodige tractie heeft verloren. Op dit punt vertelt de naaf de hydraulische modulator om snel achter elkaar te remmen, zodat de druk in een zeer korte tijd meerdere keren wordt uitgeoefend en vrijgegeven. Het doel is om de snelheid van het wiel dat te snel draait te vertragen. Een ander alternatief voor het gebruik van de hydraulische modulator is simpelweg het verminderen van het motorvermogen of de stuwkracht die naar het wiel wordt gestuurd dat dreigt te slippen. Pas als de tractie opnieuw is uitgebalanceerd op alle wielen, laten de ECU en de motor de wielen normaal draaien terwijl ze de voertuigsnelheid blijven volgen.

Bestuurders met auto's met tractiecontrole moeten zich ervan bewust zijn dat wanneer een auto het vermogen van de wielen verlaagt, zodat de rotatie langzamer wordt om te stoppen met slippen, er een gevoel van acceleratie of gaspedaal kan zijn. Het is goed om te weten dat dit een kenmerk is van de tractiecontrole, omdat het de eerste keer dat het wordt gevoeld verontrustend kan zijn. De auto gedraagt ​​zich normaal en er is niets mis met uw voertuig als dit gebeurt.

Dat is allemaal heel goed, maar werkt tractiecontrole echt??

Het antwoord op deze vraag is niet bijzonder eenvoudig. Over het algemeen is tractiecontrole eigenlijk redelijk effectief, vooral wanneer u wilt dat uw auto wegrijdt of versnelt in situaties waar de weg weinig tot geen wrijving heeft. Het is echter gebleken dat tractiecontrole veel effectiever is bij auto's met vierwielaandrijving dan bij auto's met voorwielaandrijving. Bovendien heeft tractiecontrole nog meer effect wanneer het motorvermogen naar de wielen wordt teruggebracht om de rotatie te vertragen. Dit bleek de algehele stabiliteit van de auto's die deze methode gebruikten te verbeteren, maar er werd ook vastgesteld dat auto's die puur een remsysteem gebruikten goed te gebruiken waren bij het proberen de prestaties van de acceleratie van de auto te verbeteren.

Uiteindelijk is het succes van tractiecontrole niet zo groot dat het aantal ongevallen op de weg vermindert. Veel auto's bevatten deze standaard echter standaard met het automatische remsysteem en worden soms verpakt met elektronische stabiliteitscontrole. Daarom is het onduidelijk wat van deze drie de veiligheidsmaatregelen van een auto verbetert, maar wanneer ze allemaal samen worden gebruikt, is een auto veiliger om te rijden.

Wat zijn de beperkingen van tractiecontrole en het gebruik ervan??

Helaas is het antwoord hierop veel gemakkelijker te vinden. Helaas zijn er duidelijke beperkingen aan tractiecontrole. Deze komen echter in de meeste gevallen voort uit het onjuiste gebruik ervan door de chauffeurs zelf, niet uit het eigenlijke systeem. Om tractiecontrole nuttig te laten zijn, moet deze correct worden gebruikt in de omstandigheden die dit vereisen. Daarom, als bestuurders nog steeds doorgaan met snelheid of bumperkleven, is er een beperkte hoeveelheid die tractiecontrole kan doen om bestuurders en passagiers veilig te houden.

Bestuurders moeten zich ook bewust zijn van hun snelheid in vergelijking met de weg waarop ze rijden en de omstandigheden waarin de weg zich bevindt. Tractiecontrole is niet geïnstalleerd in auto's om de remafstanden te verkleinen, dus als bestuurders in ijskoude omstandigheden buiten zijn, moeten ze vergeet niet om een ​​veel grotere afstand van de auto voor hen te rijden. Bovendien, aangezien tractiecontrole betekent dat auto's waarschijnlijk met hogere snelheden rijden in gladde omstandigheden, omdat het systeem meer grip op de weg biedt, kan rijden soms gevaarlijker worden, aangezien de remafstanden niet afnemen. Dit is natuurlijk een onveilig nevenresultaat van tractiecontrole in een auto. Het is prima als chauffeurs hun snelheid continu in de gaten houden en aanpassen aan de omstandigheden, maar dit is niet altijd het geval.

Op deze manier wordt door veiligheidsexperts soms beweerd dat tractiecontrole ertoe kan leiden dat mensen minder risicomijdend zijn op de weg, wat gevaarlijk kan zijn, vooral omdat tractiecontrole degenen op de weg niet helpt om sneller te stoppen.

Dat gezegd hebbende, heeft tractiecontrole zijn voor de hand liggende voordelen, vooral als deze wordt gebruikt door bestuurders die anders veilig rijden. Dit houdt ook in dat u indien nodig voorzichtig bent en niet deelneemt aan reizen die moeten worden uitgevoerd in onveilige omstandigheden zoals sneeuw.

Wordt tractiecontrole daarom veel gebruikt?

Tractie komt veel vaker voor dan we tegenwoordig denken en het is vaak standaard in veel auto's, vooral auto's met ABS, omdat de twee zo vaak zo nauw met elkaar verbonden zijn. De technologie bestaat al een tijdje, zelfs al in de jaren 70, dus het wordt redelijk goed gebruikt in de auto-industrie.

Met dit in gedachten is het natuurlijk veel gunstiger om te hebben dan helemaal niet. Dus zolang een goede rijtechniek naast elk tractiecontrolesysteem wordt gebruikt, is het een goede techniek in elke auto.